Լինում է, չի լինում մի շնիկ է լինում։ Էս շնիկի անունը Ջեկո է։ Ջեկոն շատ է սիրում ճամփորդել։ Նա ուզում է ճամփորդել Ամերիկայից դեպի Երևան, բայց նա չի կարող, որովհետև Ջեկոն տեր չունի։ Օրերից մի օր մի աղջիկ եկավ և ասաց․
-Էս ին՞չ շնիկ է այստեղ,-ասաց աղջիկը , երբ շունը լաց էր լինում։
-Արի տանեմ մեր տուն և քեզ խնայեմ։
Շունը դադարեց լաց լինել ու նա շատ հավանեց աղջկան, բայց Ջեկոն տխուր էր։ Մի օր աղջիկը ասաց․
-Ջեկո՛, արի գնում ենք ճամփորդություն,-ասաց աղջիկը,- ճամփորդում ենք Երևան։
Ջեկոն թռվռալով բարձր հաչում էր։
-Հա՜ֆ, հա՜ֆ, հա՜ֆ։
Եվ նրանք գնացին ինքնաթիռ նստելու, բայց շարժվելուց առաջ օդաչուն ասաց.
-Տիկի՛ն, չի կարելի շուն բերել ինքնաթիռ։
-Բայց նա շատ խելոք է, նա չի հաչալու։
-Ո՛չ, ես չեմ հավատում։
-Խնդրում եմ, ես կարող եմ տոմս գնեմ կամ փող տամ։
-Ո՛չ, շանը թողնում եք դուրս կամ երկուսդ դուրս եք գնում։
Հետո աղջիկը էլի ասաց ․
-Ոչ․․․
Բայց օդաչուն շանը վերցրեց և գցեց դուրս։
Հետո աղջիկը սկսեց լացել, նա ուզում էր գնալ շանը վերցնել, բայց արդեն ուշ է, ինքնաթիռը արդեն օդ բարձրացավ։
Շնիկն էլ լացում էր և աղջիկն էլ պատուհանից նայելով լացում էր։