Փյունիկ Առաքելի բլոգ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր, Հարավային դպրոց-պարտեզ, 5.1 դասարան 

1․ Գրի՛ր տրված բայերի ժամանակը, թիվը , դենքը։
Օրինակ՝ գրում եմ- եզակի թիվ, առաջին դեմք, ներկա ժամանակ

Pyunik: Hi Arega. How’s it going?
Arega: Oh, hi Pyunik. Fine, thanks. How are you?
Pyunik: Yeah, I’m good. Listen, Adrina is coming from America tomorrow and we’re going to have a surprise celebration this weekend. Do you want to come with us?
Arega: Yeah, that would be great. What are you going to do?
Pyunik: I’m not sure, have you got any ideas?

Մաթեմատիկա

Մաթեմատիկա

Մաթեմատիկա

Մաթեմատիկա

Մաթեմատիկայի մարտի ֆլեշմոբ

5.Թթենու վրա կար 14 ծիտ, իսկ ծիրանենու վրա մի քանի ծիտ:  Երբ թթենուց  2  ծիտ թռավ ծիրանենու վրա,  ծիտիկների  քանակը  հավասարվեց:  Քանի՞ ծիտ կար ծիրանենու վրա։

10 ծիտ

6.Մայրիկը գնեց  12  կոնֆետ: Նենսին կերավ դրանց կեսը, Սոֆին կերավ երեք կոնֆետ, իսկ Մարին` մնացածը: Քանի՞ կոնֆետ  կերավ Մարին։

Երեք կոնֆետ

Անուն ազգանուն  էլ. հասցե*

Pyunik Araqel pyunik-araqel@mskh.am

Դասարան, դպրոցի անուն*

5.1 class south school

Առաջադրանքներ
1․Լրացրո՛ւ բաց թողնված տառերը։
վերարկույի, միջօրեի, վայրկյան. Սերգեյի, կարկաչյուն(գոյ.), կարկաչյուն(ած.>, ճյուղ, թեյի, շյուղ, Կարինեի, Կարոյի, մրջյուն, տույժ,
հեռակայել, Միքայել, լռերյայն, ջղային, ատամնաբույժ, սկեսրայր. վի–
լայեթ. աշխույժ, հայելազարղ. Ռաֆայել, շրջագայել, Անղրեի. երկրպա–
գուհի, երեխայի, Քրիստինեի. միակ. Իսրայել, էական. Մարոյի.
հարսնացսուից, հայեւյակետ. մյայնակ. խնայել, խոխոջյուն(գոյ.), խոխոջյան(ած.)

2․Հետնյալ բառերիդ յ–ի սղմամբ կամ երկհնչյունի հնչյունափոխմամբ կազմել նոր բառեր.
զրույց-զրուցել, եղբայր-եղբոր, երևույթ-երևույթային, մշակույթ-մշակույթային, աշխույժ-աշխուժական, համբույր-համբույլ, գույն-գունավոր, գործունյա-գործունակ, մատյան-մատենադարան, վայրկյան-վարկնաչափ, ատյան-ատենական, պատյան-պատենակալ, լույս-լուսավոր, կույր-կուրորեն, դաշույն-դաշունավոր, առօրյա-առօրեական, հույս-հուսալի, բույր-բուրավետ, խարտյաշ-խարտաշավոր, թույն-թունավորր, սառույց-սառցե, գեկույց-զեկուցել, հրապույր-հրապուրել, կույտ-կուտակել, բույն-բնվեր,
կյանք-կենաց, ընկույզ-ընկուզենի, շահույթ-շահութել, մտասույզ-մտասուզվել, ժանյակ-ժանեկագործ, պատանյակ-պատանեկան։

 Hundreds of years ago England was ruled by a great English king, called Alfred the Great. He became king in 871 and died in 899. He was known as a just and fair ruler. That is why he has earned the title the Great. Many interesting stories and legends are told about him. One of them tells how he learnt to read. Alfred’s mother, Queen Osburga, was a good and wise woman and a very kind mother to her little children. She was also very educated and clever and fond of reading, which was rather uncommon in those days when very few people could read or cared about it. They thought that learning was for churchmen and that it was more useful to know how to use a sword than a pen.
One day Alfred and his brothers saw her reading a book. It was a book of old English songs. The book was written on parchment and the pictures were all painted by hand. It was a pretty book. As Osburga turned the pages Alfred saw the pretty pictures, so he left his play, and came to lean against his mother’s knee, to look at them. All the other boys came to see the pretty book too. When Osburga saw how they all liked the book, she was very much pleased. She looked at their happy eager faces.
“Do you truly like this book?” asked Osburga.
“Oh yes, Mother, we do,” they all answered at once.
“Then, boys,” she said, “I will give it to the one who first learns to read it.”
His brothers went away and thought no more of the book, but Alfred was so eager to have the book that he worked hard all day long and patiently studied to learn to read. The strange old writing was not easy to master. So one morning he came to his mother and proudly claimed his prize. Osburga kissed him and gave him the prize, as she had promised.
All his life afterwards Alfred was fond of books, and even when he became king, he still found time not only to read but also to write them. He started schools and encouraged people to study in them because he understood that knowledge is more valuable than force.

1․Մեծերը Չարեմցի մասին կարդա՛, օգտվելով համացանցից՝ գտի՛ր այլ մտքեր և հրապարակի՛ր։

Չարե՜նցը, Չարե՜նցը… «Ես իմ անուշ Հայաստանի արեւահամ բառն եմ սիրում…»: Անոր չհանդիպած՝ գիտէի արդէն իր այս քերթուածը: Սկսած էի արտասանել Ամերիկայի մեջ: Ամէն մէկ բառը բացատրել տուած էի ու գրեթէ գոց սորված: Զայն մինչեւ այսօր կը նկատեմ մեր երկրին, մեր հողին, մեր պատմութեան նուիրուած ամէնէն գեղեցիկ երգը: Գովաբանման աղօթքը, «Հայր մեր» -ին նմանվող աղօթք մը: