Լինում է, չի լինում մի ծիծեռնակ։ Էս ծիծեռնակը այնքան քնքուշ ու փափուկ է լինում։
Օրերից մի օր մի աղջիկ եկավ և ասաց․
– Բարև, ծիծեռնա՛կ,- ասաց աղջիկը,-այս ինչքա՜ն քնքուշ ես, սիրու՜ն ես։
Աղջիկը խոսում էր, խոսում էր ծիծեռնակի հետ, հետո ծիծեռնակը ասաց․
-Ի՜նչ լավ ժամանակ ենք անցկացրել։
Աղջիկն էլ զարմացավ։
-Դու կարո՞ղ ես խոսել։
-Այո, ես կարող եմ խոսել։
-Արի , իրարից անբաժան ընկերներ լինենք։
-Համաձայն եմ։
Եվ այդ օրվանից ծիծեռնակը և աղջիկը անբաժան ընկերներ էին։
օրերից էլ մի օր նորից ծիծեռնակը և աղջիկը հանդիպեցին։